Το τραγούδι του «εγώ»! [music video]

Βέρα I. Φραντζή

Ο Φοίβος Δεληβοριάς μου αρέσει γιατί έχει φωνή φιλική, συμπονετική αν θες, που σου συμπαραστέκεται. Έχει και γλυκά τραγούδια. Έχει και αυτό που ανάρτησα και είναι μαχαιριά στην καρδιά και λάβωμα, γαμώτο.

Έχω μπροστά μου συνεχώς έναν καθρέφτη

που μ’ εμποδίζει ότι είναι πίσω του να δω

δεν έχω δει ποτέ μου πιο μεγάλο ψεύτη

και το χειρότερο, είναι όμοιος εγώ...

Λίγα τραγούδια μιλάνε για το προσωπικό αδιέξοδο, το πιο συνηθισμένο, αυτό του κλόουν που αισθάνεσαι πως είσαι. Ένα παράτυπο είδος ψαριού που σπαρταράει στην στεριά και σαν βρει την ρουτίνα δεκανίκι γελοιοποιεί τις μύχιες σκέψεις του καθημερνά. Γκριμάτσες στο καθρέφτη, πόζες, πρόζες, ψεύτικα προφίλ, χαμαιλεοντισμοί για την επιβίωση στον γκισέ των συναλλαγών, ματαιώσεις του εγώ, μικροαστισμοί που σου χρεώνουν.

Δείχνει πολύ καλός ενώ εγώ δεν είμαι,

δείχνει κακός ενώ δεν είμαι ούτε αυτό

Όσοι μου λένε "φίλε όπως είσαι μείνε"

είναι όσοι χάψαν τον αντικατοπτρισμό

Κοροϊδεύεις τον εαυτό σου ή εκείνος εσένα; Τι σόι ρεμάλι είσαι που δεν δέχεσαι την ίδια σου την αποκρουστική ρουφήχτρα των δεύτερων σκέψεων; Ζηλεύεις τα προτερήματά των άλλων, κοντοζυγώνεις τα μειονεκτήματα. Μαζεύεις το σάλιο σου και το καταπίνεις για να μην φτύσεις τον πρόσωπό σου. Και οι άλλοι κομπάρσοι να χειροκροτούν το φιλτραρισμένο σου εγώ. Και οι τύψεις για το τίποτα που είσαι, αλλά και για το τέλειο «εγώ» που διαχέεται στις φλέβες σου και σου δίνει ελπίδα να μην αυτοχαντακωθείς ξανά, πάλι, μάταια επαναλαμβανόμενα. ‘Ένστικτο αυτοσυντήρησης.

Αντανακλά αυτά που θέλουν οι γυναίκες

κι έτσι τις πείθει ότι είμαι το άλλο τους μισό

μπροστά του γδύνονται του λεν(ε) γλυκές κουβέντες,

πίσω απ’ το τζάμι εγώ ολομόναχος κοιτώ

Υποδύεσαι τον έρωτα; Yποδύεσαι την προβολή που χρειάζεται ο άλλος για να τον κυριεύσεις; Θεατρινισμοί που καρφιτσώνονται σε ένα πίνακα ανακοινώσεων ως λίστα για να πείσεις , να χειραγωγήσεις. Ο πιο δυνατός νικάει και εσύ απομένεις χαρτονένιος να παρακολουθείς την ψευτιά του ίδιου του είναι.

Μα εγώ θα κάνω τον καθρέφτη μου κομμάτια

ξέρω ότι αυτό που κρύβει πίσω του είσαι εσύ

εσύ που ψάχνεις μεσ’ τα μαύρα σου τα μάτια

να καθρεφτίζεις μόνο εμένα στην ζωή

Όταν έρθει η ώρα να παραδεχτείς πως τόσο καιρό μας ήμασταν οι λέξεις που χρησιμοποιούνται μεταφορικά και φθάσεις στην κυριολεξία, μόνον τότε αποκαθίσταται η αυτοσχέδια γιορτή, αυτή που αυτοπροσδιορίζεται από ένας ζεύγος ανθρώπων που θέλουν να γιορτάσουν με χαλασμένους μπάφους το ψίχουλο που λέγεται συναίσθημα.

Πηγή : thegreekcloud.com