synoronews

Κάτω απ΄το φανάρι του δρόμου....(music video)

Γράφει η Τζένη Σταυριανού Στα όνειρα χρόνος δεν υπάρχει.... Είναι σαν να κλείστηκε στο κλουβί του, σαν να χώθηκε στα τάρταρα της συν...

Γράφει η Τζένη Σταυριανού

Στα όνειρα χρόνος δεν υπάρχει....
Είναι σαν να κλείστηκε στο κλουβί του, σαν να χώθηκε στα τάρταρα της συνείδησης, σαν να σάπισε από τη χλωμή του κακία...
Λες και το δηλητήριο της φθοράς του εξατμίστηκε από δική του βούληση, για να μην τον εκθέτει, για να μην τον ταπεινώνει, για να μην αποκαλύπτει την αδυναμία του να υπάρχει και να κυριαρχεί...
Κι εκεί μέσα φυλακισμένος και στην απόλυτη μοναξιά του απλώς χάνει τα δευτερόλεπτα και τις ώρες, σαν ένα ρολόι που τρελαίνεται και χλευάζει την πρότερή του υπόσταση...
Κι εκεί μέσα, σε έναν μικρόκοσμο τρέλας και παραφροσύνης... ο χρόνος πεθαίνει...
Τα όνειρα δεν αρχίζουν, δεν τελειώνουν...
Μέσα στη συμπαγή τους ενότητα δεν υπάρχουν περιθώρια για κεφάλαια και επιτομές... ούτε καν για ανθολόγια και απανθίσματα...
Δεν υπάρχει όμορφο και άσχημο, καλό ή κακό...
Δεν υπάρχει συγνώμη ή happy end...
Δεν υπάρχουν διαλείμματα ή αποφυγές...
Τα όνειρα δεν σταματούν για να κοιμηθούν ή να ησυχάσουν, να ξαποστάσουν, να ανασυνταχθούν...
Τα όνειρα υπάρχουν ασταμάτητα σε πείσμα των σκέψεων που τα τρομάζουν και τα φοβίζουν... Τα όνειρα δεν κοιμούνται ποτέ...
Μέσα στην έννοια της αιωνιότητας, το νόημα της αρχής και του τέλους είναι μια ανοησία...
Τα όνειρα έχουν την παντοδυναμία του δημιουργού...
Κρατάνε ένα χέρι θεϊκό και τρυφερό και ταξιδεύουν στον άπειρο νου που τα γέννησε και τα θέριεψε...
Μπορούν να αλλάξουν, μπορούν να μεταλλαχθούν, μπορούν να υπερβούν, να ξεπεράσουν ακόμα και την ίδια τους την ύλη...
Ταξιδεύουν τόσο πληθωρικά και ανέμελα, τόσο τυχοδιωκτικά και ριψοκίνδυνα...
Θάλασσες γεμάτες καράβια χωρίς πυξίδα και αστερισμούς για να οδηγούν... κι όμως τα όνειρα δεν χάνουν τον δρόμο τους ποτέ...
Τα όνειρα βρίσκουν το λιμάνι τους πάντα...
Τα όνειρα χάνουν μόνο το σταμάτημα στη μέση του ωκεανού... μόνο και μόνο, επειδή δεν τους αξίζει...
Κάπως μαγικό όλο αυτό εεε???... Είναι... Όπως μαγικά είναι όλα τα αληθινά παραμύθια...
Τα όνειρα πλάθονται, σμιλεύονται, δημιουργούνται...
Τα όνειρα είναι μωρά...
Γεννιούνται από τα σωθικά μας και μόνο από κει τρέφονται...
Υπάρχει ένας ομφάλιος λώρος σαν ιπτάμενο χαλί που πετάει διαρκώς ανάμεσα στη μήτρα και στο έμβρυο που ζητάει...
Δεν κόβεται, δεν συρρικνώνεται, δεν γερνάει...
Ισχυροποιείται και δυναμώνει από το συγκλονιστικό θαύμα της ανάγκης για ζωή, γίνεται αλυσίδα αδιάρρηκτη από υλικό αντιύλης, απ΄όπου τα μόρια δεν διαχωρίζονται, δεν διασπώνται... δεν ξεκολλάνε το ένα από το άλλο...
Τα όνειρα δεν εγκαταλείπουν την φωλιά που τα προσέχει, δεν αποχωρίζονται την πηγή τους... Και μ΄ αυτόν τον απλό τρόπο, ένα συγκλονιστικό φάσμα ανθρώπινων εμπειριών ξετυλίγεται μπροστά τους...
Τα όνειρα μένουν εκεί μέσα για όσο χρειαστεί, μέχρι να βαρεθούν, μέχρι να τρελαθούν, μέχρι να πεθάνουν...
Ανθρώπινη λέξη... επειδή... τα όνειρα δεν πεθαίνουν....

Και τώρα... γίνεται να μην αντιγράψω???...
"Έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας σαν το φυσικό μας σώμα, παρά σαν μια εσώτερη ενέργεια...
Κοιτάζουμε ΄μέσα στον καθρέφτη και πιστεύουμε ότι αυτό που βλέπουμε, αυτό και είμαστε...
Είναι κατανοητό λοιπόν ότι αντιστεκόμαστε στην ιδέα πως έχουμε κι έναν ακόμα εαυτό, που είναι αόρατος και απρόσβλητος στα μηνύματα και τις απαιτήσεις ενός εξωτερικού κόσμου...
Η ιστορία του ανθρώπου, που ψάχνει για το χαμένο του κλειδί έξω από το σπίτι του, κάτω από το φανάρι του δρόμου, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της τόσο παρανοϊκής αντίληψης...
Κι όταν κάποιος περαστικός τον ρώτησε, αν μπορούσε να βοηθήσει να βρει το χαμένο του κλειδί, αυτός τον ευχαρίστησε και δέχτηκε με ευγνωμοσύνη...
Αφού έψαχναν για πολλή ώρα, ο περαστικός τον ρώτησε...
"Μα πού ακριβώς έχασες αυτό το κλειδί?..."
"Ααα... το έχασα μέσα στο σπίτι..." απάντησε εκείνος..
"Μα τότε γιατί ψάχνεις εδώ έξω να το βρεις???..." τον ξαναρώτησε με απορία ο περαστικός...
" Γιατί μέσα στο σπίτι δεν έχω φως, ενώ εδώ... έχω το φανάρι του δρόμου!..."
Wayne W. Dyer

Στα φανάρια του δρόμου όμως τα όνειρα δεν έχουν θέση...
Εξανεμίζονται από το ψεύτικο φως, που τα κάνει σκόνη του απείρου που ανήκουν...
Η πλαστική λάμπα τα ευτελίζει και τα απογυμνώνει από συμπαντικές αναφορές και παραμυθένιες πραγματικότητες...
Απομένουν "όνειρα" χωρίς μήτρα και φωλιά, μόνα και απλωμένα πια στον χρόνο που θα τα εξοντώσει...
Είναι καλύτερο γι΄ αυτά να γυρίσουν πίσω, στο μαγικό τους μηδέν που τα κάνει παντοδύναμα όπλα του σύμπαντος που είναι πάντα εκεί, πρόθυμο να τα δεχτεί...
Για μας απομένει μόνο το φανάρι του δρόμου να φωτίζει το εναγώνιο πείσμα μας να επιμένουμε να βρούμε πεταμένο στο δρόμο ένα κλειδί... που είναι από καιρό χαμένο.... μέσα μας!!!..

Κρίμα...
Γιατί η πιο αληθινή μας ζωή

Kassandra


Πηγή : stigmografimata.blogspot.gr

Related

Ψυχοδρόμιο 7549679393761150559

Δημοσίευση σχολίου

Όλες οι διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου είναι απόρρητες και δεν δημοσιεύονται ή δίδονται σε τρίτους για οποιαδήποτε εμπορική ή άλλη χρήση.

emo-but-icon


    • Οι εικονικοί φίλοι του facebook



      Διαβάστε το άρθρο


Recent

Hot in week

Με τη...ματια της ψυχης

Η ζωή αγάπη μου είναι μια θυσία και ένα ρίσκο.

Όσο πόνος και να υπάρχει μπορείς να τον ξορκίσεις με την αγάπη και το χαμόγελο ....Είναι το αντίδοτο του κακού και της δυστυχίας ....Γελάστε...

Παρατηρητης ... η παικτης;

Παρατηρητης ... η παικτης;
Ολοι θέλουμε να φτάσουμε κάπου να υλοποιήσουμε κάτι. Είναι όλα μέρους του παιχνιδιού που

Θελω να ακους το γελιο μου

Θελω να ακους το γελιο μου
Γι αυτό λοιπόν, δε θέλω να φοβηθείς στιγμή ή να λιγοψυχήσεις όσο είμαι εδώ...

Τα φραγκα δεν κανουν τον ...

Τα φραγκα δεν κανουν τον ...
Τους συναντάμε συχνά. Παλουκάρια της φακής, με πλάτες άλλων ...

Η πιο όμορφη ηλικία

Η πιο όμορφη ηλικία
Η πιο όμορφη ηλικία για μια γυναίκα αρχίζει όταν σταματά να ...

ενας ερωτικος ανθρωπος

ενας ερωτικος ανθρωπος
Ένας γνήσιος ερωτικός άνθρωπος ζητά συνοδοιπόρους που θα τον εμπνέουν...

Η δυναμη της ευτυχιας ...

Η δυναμη της ευτυχιας ...
Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται τις αλλαγές, επιθυμούν να ‘παγώσουν’ την ευτυχία ή τη στιγμή

ολα φαινονται δυσοιωνα, ...

ολα φαινονται δυσοιωνα, ...
Αλλά και στη διαδρομή προς το ψηλότερο σημείο, συμβαίνει ακριβώς το ίδιο.

Οι oμορφοι aνθρωποι

Οι oμορφοι aνθρωποι
Γεννηθήκαμε και μας βάλανε στο κέντρο. Σ’ ένα κέντρο που είτε μας παραχάϊδευαν, είτε μας παραέκριναν ...

Υπαρχουν κι αυτοι ...

Υπαρχουν κι αυτοι ...
Άνθρωποι αθορυβοι.Όχι ήσυχοι,όχι κοιμισμένοι,όχι παραιτημένοι από την ζωή.Απλά ...

Μπαμπα, σ’ αγαπω …

Μπαμπα, σ’ αγαπω …
Σήμερα θα γράψω για σένα, για σένα που με μεγάλωσες, που ακόμη και τώρα με μεγαλώνεις. Για την ακρίβεια μαζί ...

Connect Us

item
- Navigation -